Om het jaar mee te beginnen

In mijn blogs schrijf ik vaak over eigen regie en eigen verantwoordelijkheid; Over hoe belangrijk het is in te zien dat je als volwassene een keuze hebt. Ik geloof hier heel sterk in. Ik weet dat mensen er soms moeite mee hebben om dit te lezen. Vooral mensen die zijn beschadigd door het gedrag van anderen, vinden dit lastig. Daarom wil ik, nogmaals, benadrukken dat ik dergelijk gedrag op geen enkele manier goed praat. Ik vind het heel erg wat jou is overkomen. (Net als dat ik het erg vind wat mij is overkomen) Dat had nooit mogen gebeuren.  Maar ik weet ook dat, hoewel het misschien oneerlijk is, jij de enige bent die kan kiezen om wat van je leven te maken. Je kunt niet veranderen wat al is geweest. Over het algemeen genomen, kan je gedrag van een ander überhaupt niet veranderen. Je mag stoppen dat te proberen.

Wat je wel kunt is je eigen gedrag veranderen. Je kunt leren voelen wat je beweegruimte is. Dat er altijd, hoewel ze misschien niet zijn wat je wilt dat ze zijn, mogelijkheden zijn. Jij kunt er voor kiezen om je leven een beetje beter te maken (en misschien zelfs steeds een beetje meer).

En echt, ik gun je dat dat soepel en pijnloos verloopt en vooral ook snel, liefst in een vingerknip, maar zo werkt het helaas niet: Werken aan herstel is zwaar en moeilijk. Je zult vaak vallen en steeds weer op moeten staan en je zult soms blauwe plekken oplopen of verwondingen. Niet leuk, maar onvermijdelijk. Daar mag je boos over zijn. Daar mag je verdrietig over zijn. Je mag zelfs een poosje met je hoofd in je handen zitten en het even niet meer weten. Dat mag allemaal.

Maar wat ik hoop, echt oprecht hoop en voor je wens is dat je jezelf daarna herpakt en weer verder gaat. Wat ik wil voor jou is dat je jezelf toestaat meer te zijn dan je trauma. Ik wens je het beste, het mooiste en het zachtste (vooral jij voor jou), maar bovenal wens ik je vervulling. En veel bloemen langs je weg.